In de vorige blog vertrokken we uit Porto, waar we hebben genoten van en leuke stedentrip, heerlijke dinertjes en prachtige fotografie plekjes! Ondanks dat we een voorkeur hebben voor meer natuurlijke omgevingen, hebben we het echt naar ons zin gehad in Porto. Hierna zijn we verder het binnenland in gereden, waar we onze weg naar de Douro vallei hebben vervolgd.

Een leuke verrassing

Eerst stopten we een paar nachten ten noorden van de Douro, in de omgeving van Vila Pouca de Aguiar, een klein stadje met een fantastisch meer op slechts enkele minuten afstand van onze camping. De camping was erg rustig, maar prachtig gelegen onder de dennenbomen. We waren blij met de bijna 'luxe' voorzieningen, en we bleven zelfs wat langer dan 'gepland'. We hadden wat werk in te halen en waren vooral blij dat we in een meer landelijke omgeving waren na het bezoeken (of in ieder geval proberen te bezoeken) van heel wat steden in een relatief korte tijd. We werden verwelkomd door niet alleen de gastheren van de camping, maar ook door een nieuwe vriend voor onze harige viervoeter.

Zullen we hem houden?

Een zwerfhond (zo leerden we later) woonde sinds een paar dagen op de camping. Aanvankelijk twijfelden we of we onze corgi, Moose, met Marley (hoe we het hondje noemden) moesten laten spelen, maar we besloten het toch te proberen. En wat bleek, Moose nam de leiding en bewees dat hij de baas was in deze onverwachte vriendschap. Marley werd onze trouwe metgezel, hij volgde ons zelfs buiten de camping. Zijn capriolen en eindeloze energie zorgden voor vermaak, en Moose leek dolblij te zijn met zijn nieuwe maatje. Toen we een wandeling van 45 minuten maakten rond het nabijgelegen meer, volgde Marley ons de hele route (op veilige afstand) en keerde zelfs met ons terug naar de camping. De volgende dagen kwam hij steeds langs om te kijken hoe het met Moose ging en speelden ze met elkaar.
Na een paar nachten moesten we echter verder en ons verblijf in Vila Pouca de Aguiar kwam tot een einde. Laura was een beetje verdrietig dat we Marley moesten achterlaten, want hij volgde ons helemaal tot aan de uitgang van de camping. Laura was sip en probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn om te reizen met een steeds groter wordende roedel honden. Als Rowan er niet was, zou ze waarschijnlijk nu met 2 honden reizen, of misschien zelfs met een volledige camper vol met harige vrienden? We zullen het nooit weten. Hoe dan ook, daar gingen we, op weg naar Pinhão, een klein stadje aan de rivier de Douro, dat beroemd is om zijn goede portwijnen.

De rit richting de Douro

We wisten niet dat de rit van Vila Pouca de Aguiar naar Pinhão een van de mooiste routes in Portugal zou worden. De weelderig groene valleien, gevuld met gele bloemen en wijngaarden, boden een absoluut adembenemend uitzicht op de vallei. Elke bocht was een verrassing en we maakten talloze stops om een foto te maken of om gewoon even te genieten van het prachtige uitzicht.

De wijngaarden in de Douro

Quinta de la Rosa

Toen we in Pinhão aankwamen, besloten we een paar portwijnboerderijen te bezoeken. Onze eerste stop was Quinta de la Rosa, mooi gelegen langs de rivier. Quinta de la Rosa is behoorlijk bekend in de omgeving. Het heeft twee restaurants, waarvan de eerste wat luxer is dan de tweede, die een meer ontspannen sfeer heeft. Omdat we gingen voor een proeverij en een snelle lunch, besloten we dat de tweede het beste bij ons paste.
Echter, een hilarische parkeeruitdaging gaf ons de uitdaging om een 7-meter lange camper op smalle bergwegen te manouvreren. Ach ja... 15 minuten later slaagden we er uiteindelijk in om een plek te vinden op het buitenterras. Terwijl we genoten van een vintage port en een verrukkelijke 10 jaar oude tawny, konden we niet anders dan de ervaring koesteren. De combinatie van een heerlijke wijn, prachtig uitzicht op de vallei en de warme Portugese zon creëerde een onvergetelijk moment. We vonden het geweldig en waren klaar om flessen te kopen als het niet de eerste wijngaard was die we bezochten. Nadat we nog wat langer waren gebleven op het terras dan "de snelle lunch" wat in eerste instantie de bedoeling was, gingen we verder, terwijl Meneer happy fur nog steeds lekker aan het relaxen was in de (geventileerde) camper.

Quinta da Roêda

We besloten naar de andere kant van de stad te gaan en een Croft port wijngaard genaamd Quinta da Roêda te bezoeken. Het terrein ligt aan de rand van de stad en de wijngaarden lijken bijna op de tuin van een paleis, prachtig! Met verre uitzichten over de wijngaarden, een geweldig buitenterras en overal kleurrijke bloemen, leek het net een schilderij. Maar dan eentje waar je kunt neerstrijken en wat port kunt proeven. Toen we aankwamen, realiseerden we ons dat onze timing samenviel met de komst van een enorme groep toeristen. Ongeveer 100 mensen stroomden de proefruimte binnen. Maar vrees niet, beste lezers, want het lukte ons om de chaos te ontvluchten en in plaats daarvan te genieten van de rust op het buitenterras. Ondertussen kregen we 3 verschillende soorten port geserveerd, een zeer jonge port, een vintage en opnieuw een 10 jaar oude vintage. Terwijl de groep op pad ging voor een wandeling door de wijngaarden, genoten wij van de stilte van de omgeving, het getjilp van vogels en natuurlijk de heerlijke smaak van de likeur die we voorgeschoteld hadden gekregen. We waren eigenlijk van plan om na deze wijngaard nog een derde port wijngaard, Quinta das Carvalhas, te bezoeken, maar omdat we te lang waren blijven hangen, was het al behoorlijk laat die dag en waren de meeste wijngaarden gesloten.

Slapen aan de Douro

Dus, in plaats daarvan keerden we terug naar de stad en vonden een fantastische plek om wild te kamperen aan de rivieroever, op 10 minuten lopen van het stadscentrum. De rivier voor onze kampeerplek (wat een legale overnachtingsplaats is), aan de westkant van de Douro, dicht bij Quinta de la Rosa, bood ons de perfecte gelegenheid om te genieten van de middagzon en we namen een verfrissende duik. Zelfs onze harige metgezel kon zijn blijheid niet bedwingen toen hij met enige angst het water in sprong.

Eten in Pinhão

Toen de avond over ons neerdaalde, begaven we ons naar de stad op zoek naar wat lekkers te eten. Helaas bleek onze eetervaring aan het water een beetje een tegenvaller. De lokale port voldeed zeker aan onze smaak, maar het middelmatige en te dure eten liet veel te wensen over. Het voelde alsof we onbedoeld in een toeristische val waren beland. Desondanks maakten we het beste van de avond, door contact te leggen met vriendelijke Belgische kampeerders en te genieten van een vredige nacht onder de sterren.
De volgende dag, terwijl de zon opkwam, maakte Rowan gebruik van de vroege ochtenduren om foto's te maken van de rustige Douro-rivier en het charmante stadje Pinhão. Gewapend met verse broodjes keerde hij terug naar onze plek aan de rivier, waar we genoten van een heerlijk ontbijt en waar we afscheid namen van deze prachtige plek.

Zuid-West Kust

Ons oorspronkelijke plan was om langer te blijven, maar een ongunstige weersvoorspelling en het feit dat we ook graag verder langs de kust wilden reizen, zorgden ervoor dat we de Douro vallei verlieten. Als je graag wilt lezen over de afgelegen Zuidwestkust van Portugal, waarschijnlijk een van de "verborgen juweeltjes" van het land, en over onze grootste teleurstelling tot nu toe, lees dan verder in ons blog over de Zuidwestkust van Portugal.