Hoi, ik ben Moose, niet een Eland, maar gewoon Moose. Ik heb geen lange poten of een indrukwekkend gewei. Eigenlijk zijn mijn pootjes maar 15cm en heb ik enkel 2 gigantische fluffy oren.

Zelf weet ik er natuurlijk niks van, maar ik schijn een Instagram account te hebben, een zogenaamd ‘Dogstagram’, waar vanuit ‘mijn naam’ op gepost wordt.
Mijn baasjes denken te weten wat er in mij omgaat, omdat ze zeggen dat mijn kop soms boekdelen spreekt, maar ik voel me vereerd dat ik een eigen plekje heb op deze website!

Eerst iets over mij en mijn trots. Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat ik niet zomaar een corgi ben. Er zijn een aantal dingen die handig zijn om over mij te weten en ik deel deze dan ook heel graag met je. Dus bij deze: Funfacts over Moose de Fluffy Corgi AKA Sinclair of the Jolly Pearls | Deel 1

• Ik heb een afwijkend gen waardoor mijn vacht ‘fluffy’ is. Normaal gesproken zijn corgi’s niet langharig en dit maakt dat ik bij mijn eerste keuring werd neergezet als een leuke huishond. Oftewel: een nette verwoording om het feit dat ik ben afgekeurd als volledig aan het ras voldoende corgi. Mijn baasjes kleuren graag buiten de lijntjes dus op zich past dit heel goed.

• Ik ben geboren op 5 augustus 2020 en heb sinds 1 oktober^. de leiding over mijn huidige roedel overgenomen, bestaande uit mijn 2 baasjes en ikzelf.
• Ik kan blaffen, heel goed zelfs. Mijn baasjes vinden dat minder leuk, maar corgi’s blaffen nou eenmaal dus dan hadden ze een ander ras moeten kiezen. Sinds we in de bus wonen blaf ik nog meer, omdat ik mijn baasjes veel meer moet beschermen. Ze lijken dat niet te begrijpen, maar het is oké. Ik houd ze ten alle tijden veilig.
• Ik ben ietwat onhandig. Zo brak ik een van mijn voortandjes toen ik jong was, doordat ik tegen de vensterbank aansprong waar ik graag op sliep. Ik sprong te vroeg, waardoor ik bleef hangen en met mijn voortanden op de zijkant van de vensterbank terecht kwam. Mijn tand brak af en ik moest geopereerd worden.

• Ik heb (heel) veel allergieën. We zijn hier met zijn drieën achter gekomen doordat ik als puppy ineens onder de wonden zat en we na heel veel eliminatie diëten en testen nu precies weten wat ik wel en wat ik niet mag. Opzich geen probleem, ik krijg nu heerlijk insectenvoer, alleen wat wel jammer is, is dat ik geen koekjes mag aannemen van vriendelijke mensen op straat of op de campings en dat mijn baasjes erg hun best moeten doen om aan mijn eten te komen, zoals tijdens ons bezoek aan Santiago de Compostela.
• Ik heb een enorme fascinatie voor komkommer en balletjes en ik ben gek op apporteren (ook weer afwijkend, want het schijnt dat corgi’s hier niet van houden). Ik vraag me soms af of ik wel een corgi ben.

• Zodra ik een nieuw stukje fruit of ander soort eten proef ren ik rondjes door de kamer (of het buitengebied waar de bus staat) en gooi ik dit hapje ongeveer 10x in de lucht voor ik het opeet.
• Ik slaap het liefst in het bed van mijn baasjes, maar sinds we in de camper wonen mag dat niet meer omdat het bed te hoog is en Laura bang is dat ik er in de nacht vanaf val. Gezien bovenstaande facts zou je dit niet moeten verbazen dat dit opzich geen onlogische gedachte is.

• Ik ben niet echt gek op andere mannetjes honden. Ze komen te dicht bij mijn vrouwelijke baasje en dat vind ik gewoon niet oké. Laat ze maar lekker bij hun eigen vrouwelijke baasje rondlopen.
• Ik heb hele korte pootjes, maar ik ben gek op hiken! De bergen in vond ik heerlijk toen we in Noorwegen woonden en dit is dan ook een van mijn lievelingslanden.
• Op moment van schrijven ben ik in 9 landen geweest. En klein geheimpje alvast: er komen er nog veel meer aan!
• Mijn fluffy fur is alles en moet elke avond gecontroleerd worden. In het begin vond ik dit niet heel fijn, inmiddels val ik erbij in slaap. Mijn baasjes halen er elke avond stukken bladeren, gras en stekelige plantjes uit. Inmiddels is dit een ritueel en eigenlijk vind ik het wel prima! Gratis doggomassage.

• Verder neem ik graag nog andere voorwerpen mee naar huis zoals: stokken. Het liefst de grootste en zwaarste. Ik heb de meest ideale manier gevonden om ze mee te nemen. Je pakt een einde van een enorme stok op en je sleept de rest dan een soort van voorwaarts..dit werkt fantastisch..normaal gesproken dan.
• Ik zit graag op schoot. Men zegt dat mijn broers, zussen en ik groter zijn dan de gemiddelde corgi, maar zelf denk ik dat ik net zoveel weeg als toen ik puppy was. Ik zorg dat ik op schoot kan zitten en doe er alles aan om dit voor elkaar te krijgen.
• Ik zit graag voorin. Zodra de passagiersstoel vrij is, spring ik erop en moet de andere reiziger maar een andere plek krijgen.

• Ik slaap in de meest onmogelijke posities en vind dat niemand hier wat van mag zeggen.
• In de bus ben ik de vliegenvanger. Mijn baasjes hebben geen vliegenmepper nodig, ik bescherm ze. Altijd.
• Als laatste: I love sniffari’s. Ik ruik alles. Ik geef alles ‘water’, ik ga mijn neus achterna, ook als mijn baasjes zeggen dat we de andere kant op gaan. En als ik de weg oversteek, stopt iedereen voor me. Althans, als ik en mijn baasjes de weg oversteken komen er nooit auto’s, dus hoef ik ook niet links en rechts te kijken. Ik bescherm mijn baasjes en zorg dat we veilig over kunnen steken. Altijd.

Dit is de basis wat goed is om te weten. Sinds vanlife verzamelen mijn baasjes elke dag weer nieuwe funfacts dus ik heb zo het idee dat dit niet het enige en laatste deel zal zijn. Zin in recente en regelmatige updates over mij? Voel je dan vrij om me te volgen op mijn Dogstagram @its.corgi.moose.